Mniej więcej rok temu, w dwudziestą czwartą rocznicę śmierci reżysera, umieściłem w internecie swój tekst Kieślowski – pełne zbliżenie. Pisałem w nim między innymi o nietypowym przebiegu zdjęć do filmu Niebieski kręconych w nocy z 9 na 10 września 1992 roku w opuszczonym skrzydle podparyskiego szpitala. Nie wyjaśniłem wtedy tej sprawy do końca, podobnie zresztą jak kilku innych. Dostałem więc potem sporo pytań. Niektóre z nich powinny być skierowane nie tyle do mnie co raczej do Katarzyny-Surmiak Domańskiej autorki książki Kieślowski – zbliżenie, do której moje Pełne zbliżenie nawiązywało.

Rok po premierze tekstu Kieślowski – pełne zbliżenie mamy przyjemność opublikować kolejną część, w której autor – Stanisław Latek, przyjaciel i współpracownik Krzysztofa Kieślowskiego – kontynuuje swoją relację o tym co działo się podczas prac na planie filmowym.

I tak zgodnie z założeniem, że musi być chwytliwie i śmiesznie Katarzyna Surmiak–Domańska w karykaturalny sposób przedstawia w Zbliżeniu moją współpracę z reżyserem. Muszę więc niektóre rzeczy sprostować i w miarę możliwości wyjaśnić. Nie mogę tego zrobić bez ustosunkowania się jednocześnie do innych bardziej istotnych aspektów książki, tych które mnie już bezpośrednio nie dotyczą. Piszę z konieczności od wewnątrz, pracowałem bowiem przy wszystkich czterech francuskich filmach Kieślowskiego. Moja współpraca z reżyserem zaczęła się wcześnie, bezpośrednio po wywiadzie, który przeprowadziłem z nim dla kanadyjskiego magazynu filmowego 24 Images na wiosnę 1989 roku, a więc zanim jeszcze pierwsza z jego francuskich ekip zaczęła się formować. Niniejszy tekst, który powstał z potrzeby wyjaśnienia mojej roli u boku reżysera, jest jednocześnie próbą oceny i komentarzem do Zbliżenia z bardzo określonego punktu widzenia, z wewnątrz ekipy, z planu filmowego, i co może najistotniejsze zza kulis.

Mamy przyjemność jako jedyni zaprezentować wam „Pełne zbliżenie”, którego autorem jest Stanisław Latek – przyjaciel i współpracownik Krzysztofa Kieślowskiego. Artykuł opublikowany w naszym serwisie jest bezpośrednią odpowiedzią na książkę „Kieślowski. Zbliżenie” Katarzyny Surmiak–Domańskiej i zawiera wiele sprostowań i wyjaśnień, które z różnych powodów zostały pominięte.