Urodzony w 1955 roku, kompozytor. Od 1977 roku związany z „Piwnicą pod Baranami”. Uchodzi za jednego z najwybitniejszych kompozytorów muzyki filmowej na świecie. Współpracował między innymi z Louisem Malle, Agnieszką Holland, Luisem Mandoki, Krzysztofem Kieślowskim. Najważniejsze nagrody to: dwa Cezary przyznane przez Francuską Akademię Sztuki i Techniki Filmowej za filmy: Trzy kolory: Czerwony i Elisa; Srebrny Niedźwiedź otrzymany na Festiwalu Berlińskim za film w reżyserii Sorena Kragha-Jakobsena „Wyspa przy ulicy Ptasiej”. Za muzykę do filmu Trzy kolory: Niebieski został uznany za Najlepszego Kompozytora Muzyki Filmowej przez Stowarzyszenie Krytyków Filmowych w Los Angeles. Zbigniew Preisner jest członkiem Francuskiej Akademii Sztuki i Techniki Filmowej. W sumie skomponował muzykę do ponad 80 filmów Wydał kilkanaście płyt z muzyką filmową.
Dyskografia filmowa
- „Prognoza pogody” (1982; reż. Antoni Krauze)
- „Kilka obrazów w czasie przeszłym” (1983;reż. Jacek Link-Lenczewski)
- „Psychoterapia” (1983; reż. Maciej Drygas)
- „Bez końca” (1984; reż. Krzysztof Kieślowski)
- „Przez dotyk” w cyklu „Kronika wypadków” (1985; reż. Magdalena Łazarkiewicz)
- „Lubię nietoperze” (1985; reż. Grzegorz Warchoł)
- „Ucieczka” w cyklu
- „Kronika wypadków” (1986; reż. Tomasz Szadkowski)
- „Kołysanka” (1986; reż. Ephraim J. Sevela)
- „Kocham kino” (1987; reż. Piotr Łazarkiewicz)
- „Krótki film o zabijaniu” (1987; reż. Krzysztof Kieślowski)
- „Sami dla siebie” (1987; reż. Stanisław Jędryka)
- „Dekalog” (1988; reż. Krzysztof Kieślowski)
- „Dziewczynka z hotelu Excelsior” (1988; reż. Antoni Krauze)
- „Krótki film o miłości” (1988; reż. Krzysztof Kieślowski)
- „Ostatni dzwonek” (1989; reż. Magdalena Łazarkiewicz)
- „Prominent” (1990; reż. John Irvin)
- „Europa, Europa” (1990; reż. Agnieszka Holland)
- „W środku Europy” (1990; reż. Piotr Łazarkiewicz)
- „Zabawa w Boga ” (1991; reż. Hector Babenco)
- „Podwójne życie Weroniki” (1991; reż. Krzysztof Kieślowski)
- „Skaza” (1992; reż. Louis Malle)
- „Olivier, Olivier” (1992; reż. Agnieszka Holland)
- „Zwolnieni z życia” (1992; reż. Waldemar Krzystek)
- „Trzy kolory: Biały” (1993; reż. Krzysztof Kieślowski)
- „Trzy kolory: Niebieski” (1993; reż. Krzysztof Kieślowski)
- „O fio do horizonte” (1993; reż. Fernando Lopes)
- „Tajemniczy ogród” (1993; reż. Agnieszka Holland)
- „Mouvements du desir” (1994; reż. Lea Pool)
- „Quarter in 4 Movements” (1994; reż. Loukia Rikaki)
- „Marsz Radetzky’ego” (1994; reż. Axel Corti, Gernot Roll)
- „Trzy kolory: Czerwony” (1994; reż. Krzysztof Kieślowski)
- „Kiedy mężczyzna kocha kobietę” (1994; reż. Luis Mandoki)
- „Elisa” (1995; reż. Jean Becker)
- „Feast of July” (1995; reż. Christopher Menaul)
- „Elfy z Ogrodu Czarów” (1997; reż. Charles Sturridge)
- „Wyspa przy ulicy Ptasiej” (1997; reż. Soren Kragh-Jacobsen)
- „Corazon iluminado” (1998; reż. Hector Babenco)
- „Dreeming of Joseph Lees” (1999; reż. Eric Styles)
- „The Last September” (1999; reż. Deborah Warner)
- „Aberdeen” (2000; reż. Hans Peter Moland)
- „Weiser” (2000; reż. Wojciech Marczewski)
- „Love and Rimbaud” (2001; reż. Rae Dawn Chong)
- „Between strangers” (2002; reż. Edoardo Ponti)
- „Effroyables jardins” (2003; reż. Jean Becker)
- „It’s All About Love” (2003; reż. Thomas Vinterberg)
- „The Beautiful Country” (2004; reż. Hans Petter Moland)
Zasoby w internecie
- Anglojęzyczna oficjalna strona domowa Zbigniewa Preisnera (www.preisner.com)